In Memoriam Rob van de Pavert

Wie kende Rob van de Pavert niet?

Rob van de Pavert was een uiterst actieve vrijwilliger in Loosdrecht en Hilversum die heel veel mensen kende en door heel veel mensen werd gekend. Hij verdient een lintje, maar daar is het nu te laat voor. Daarom willen zijn familie en vrienden hem graag op deze plaats gedenken.

Rob werd op 22 juli 1943 geboren in Bloemendaal en overleed na een kortstondige slopende ziekte op 18 februari 2025 in Hospice Kajan in Hilversum.

Hij trouwde in 1967 met Marijke de Haas en zij kregen twee  zonen: Maarten en Joost, en vier kleinkinderen: Olaf, Tessa, Denise en Stijn. Marijke overleed ruim zeven jaar geleden na een langdurig ziekbed, liefdevol verzorgd door haar echtgenoot, kinderen en andere dierbaren. Rob herdacht haar elk jaar op haar sterfdag in de Gooi- en Eemlander met de tekst: “Achter de tranen van verdriet schuilt de glimlach van de herinnering”. Die tekst staat ook boven op de rouwkaart van Rob.

Rob heeft gewerkt op de administratie van een Houthandel in Amsterdam en van Cinderella (schoenen), en daarna bij Audioscript, en Brandsma metaalveredeling. Bij Brandsma werkte hij uiteindelijk als (mede-) directeur.

Maar buiten zijn werk, en na zijn pensioen stond hij niet stil! Hij was financieel expert en als zodanig penningmeester van de Paulus-Parochie in Loosdrecht en, later, van de Emmaus-Paulus fusie-parochie in Hilversum-Loosdrecht. Hij was ook vele jaren bestuurslid van de PCI, de Parochiële Charitatieve Instelling van het Bisdom. In het laatste jaar was Rob ook secretaris van de St. Barbara Begraafplaats in Hilversum. Ook was hij actief in de VvE van het appartement waar hij in Hilversum woonde. Hij heeft heel veel familieleden, vrienden en kennissen om niet geholpen met belastingaangifte en met het afwikkelen van nalatenschappen.

Rob was bestuurslid van de bridgeclubs De Beuk in Loosdrecht en later van Bel-Air Hilversum. Daar zorgde hij ook voor het reilen en zeilen van de bar en hij sjouwde daarvoor regelmatig  met vele dozen voorraad. Vaak ging hij als laatste op een speelavond weg, nadat hij zich ervan had vergewist dat alles netjes was achtergelaten. Hij verzorgde  de attenties voor de vrijwilligers. Hij was medeorganisator van een prachtig feest in Restaurant Kievitsdal ter gelegenheid van  het 25-jarig jubileum van Bel-Air. Naast wat hij allemaal voor de club deed, was hij ook begaan met de leden; hij zocht ze op en hielp ze waar hij kon. Hij werd wel de biechtvader van de club genoemd.

Hij was een mensen-mens, uiterst sociaal, integer, praktisch, betrokken, vol humor, met een positieve blik op de wereld: hij liep altijd te fluiten als hij niet op zijn praatstoel zat. Bij zijn afscheid werd Rob de leukste opa van Hilversum en Loosdrecht genoemd.

Vlak voor Kerstmis kreeg Rob de jobstijding te horen dat hij acute leukemie had en niet lang meer te leven had. Met bewonderenswaardige moed wist hij hiermee om te gaan en onmiddellijk is hij toen begonnen met de vele zaken af te wikkelen waar hij bij betrokken was. Zijn afscheid, op 27 februari in de Emmauskerk en daarna in Zuiderhof, werd door heel veel familie, vrienden en kennissen bezocht. Dat afscheid heeft hij samen met zijn twee zonen nog tot in de kleinste details geregisseerd, voor een groot deel vanuit Hospice Kajan.

Rust zacht, Rob.